opweg

Daar zit ik dan in de Duitse trein van Venlo naar Dusseldorf op weg naar Saarbrucken om in het Saarland 400km te wandelen. Mijn hoofd bonkt nog van de whisky van gister avond en ook al heb ik mijn tanden gepoetst ik proef het nog steeds. Desondanks ben ik blij dat ik nu op weg ben dankzij Stefan (als die me niet op tijd had wakker gemaakt lag ik nu waarschijnlijk nog op twee oren te snurken), en ja ik zie er nog steeds een beetje tegen op maar er is geen weg terug en bijvoorbaadt opgeven is geen optie.
Ook al voel ik me brak ik ben blij dat ik nu in de trein zit en deze kans heb gekregen om te gaan wandelen en te fotograferen. Het laatste zal niet een al te groot probleem zijn maar dat wandelen....
Heb ik me goed voorbereidt en waren de drie wandellingen wel voldoende als voorbereiding? Is mijn tas niet te zwaar? Heb ik eigenlijk wel alles bij me, alles wat ik nodig heb of denk nodig te hebben? Gister avond heb ik in een kleine 10 minuten alles in mijn tas gepropt dat ik klaar had gelegd,dus hopelijk heb ik inderdaad dat wat ik nodig heb...

nikon D200
nikon F100 + 3 fuji nph 400 film rolletjes (als back-up)
50mm 1.4
17-35mm 2.8
24-85mm 3.5
70-300mm
3 accu's+lader
8 gb aan geheugen kaarten
polarisatiefilters
reinigins middelen
Laptopje (1.2 kilo) adapter en geheugenkaartlezer
externe harde schijf
mobiele telefoon
3 boxershorts
4 paar wandelsokken
2 hemden
2 shirts
1 longsleeve
1 korte broek
1 nette broek
1 wandelbroek
1 windjack
1 coltrui
1 vest
1 paar wandelschoenen
1 paar sneakers
1 muts
1 poncho
1 kompas
1 zakmes
1 scheermes+zeep
1 tandenborstel+tandpasta
1 microvezel handdoek
8 blaarpleisters
gewhol zalf voor vermoeide voeten
ibruprofen
kaart van de omgeving
1 rol wc papier
paspoort


Dat is het geloof ik wel, maar ik schrok wel even van het gewicht dat ik met me mee moet dragen. Vanavond alles nog eens om pakken in een logische volgorde en de rugtas even wegen en kijken wat ik hoogst waarschijnlijk niet nodig ga hebben en dus op het vertrek punt achter kan laten.

Het eerste deel van de trein reis was betrekkelijk rustig... nu in de ice tussen de huilende kinderen en etende mensen realiseer ik me dat ik mijn koptelefoon ben vergeten en dus niet instaat ben het geluid uit de omgeving buiten te sluiten... ach nog maar 4 uur en dan is het over en begint het avontuur. Tot die tijd maar lekker naar buiten staren naar het landschap dat inmiddels al mooie heuvels begint te vertonen afgewisseld door oude en vervallen industrie. Het is wel lang geleden dat ik in deze omgeving ben geweest maar het vooruitzicht op twee weken lopen door de natuur maakt me erg gelukkig.
Eindelijk weer een keer weg van huis en een soort van betaalde vakantie. De mogelijk om rustig na te denken over het afgelopen jaar en alles wat er is gebeurt... nadenken over de liefde, het leven en wat ik nu eigenlijk wil. Misschien moet ik niet al te veel vragen stellen. Ik hoef ze ook niet perse beantwoordt te hebben... De mogelijkheid om te reflecteren is genoeg en het simpelweg weg zijn van alles maakt dat een stuk makkelijker. Hopelijk is de combinatie van
weg zijn in de natuur en fysieke inspanning de juiste om misschien zelfs onbewust vragen die ik me zelf stel op te lossen of een deel van een mogelijke antwoord te vinden. We zullen wel zien....