Over de helft...

We zijn nu inmiddels over de helft van de tocht en hebben nu ruim 230km in de benen. We hebben nu nog zes dagen te gaan en nog ruim 100km af te leggen voordat we weer terug zijn op het vertrek punt in Saarbrucken. Het dagelijks een stuk schrijven is een ijdele hoop geweest, niets aan te doen. Het is ook vrijwel onmogelijk om 's avonds na een dag lopen de energie nog ergens vandaan te halen om daadwerkelijk de bevindingen van de des betreffende dag op te schrijven en met kant en klare foto's even te uploaden. Niet overal is er een internet verbinding mogelijk en daarbij aan het eind van de dag ben ik werkelijk op en kan na een paar wel verdiende biertjes niet meer dan een stevige maaltijd (of twee) naar binnen werken waarna het uitbuiken is en dan slaat de slaap toe die ik niet kan negeren en mijn benen en voeten hun wel vediende rust te geven na een dag van intensieve arbeid. Dan maar een beetje terug kijkend hoe de eerste week is geweest en de bevindingen van de afgelopen dagen proberen terug te halen.

Even een korte route beschrijving (mocht iemand het willen op zoeken op de kaart, hopelijk kan ik de definitieve en werkelijke gelopen paden en wegen over een paar dagen erbij zetten)....

We zijn vertrokken in Saarbrucken en via de Saar naar Sarreguemines gelopen en vandaar langs de Blies naar Bliesransbach waar de eerste overnachting was in een zeer fijn hotel.

Dag 2 31-03

Van Bliesransbach naar Altheim, ongeveer 26km (als we de kaart goed lezen) en langs de blies naar Niedergailbach om dan via Medelsheim via Peppenkum en Neuenaltheim in Altheim bij het volgende hotel uit te komen. 's avonds hebben we gegeten bij de lokale pizzaria Enzo.

Dag 3 01-04

Vanuit het Hotel in Altheim richting Schwarzenbach iets meer dan 19 km en dus eigenlijk een kleine etappe. De tocht ging via Mittelbach en Hengstbach - Bubenhausen - Ernstweiler - Schwarzenacker -Homburg- naar het luxe hotel Petit Château in Schwarzenbach.

Dag 4 02-04

Vanuit Schwarzenbach naar de volgende overnachting in Waldziegelhütte, 21 km Langs Kirrberg Malafels, Merburg, Käshofen 'Stumpfer Berg' langs de Lambsbachs, richting Bechhofen over de Schwarzbachs und naar Waldmohr (waar we hebben gegeten omdat het hotel een ruhetag had) en daarna naar het Landgasthaus Heß in Waldziegelhütte.

Dag 5 03-04

Vanuit Waldziegelhütte naar Oberkirchen, 23 km wat er een stuk of 29 zijn geworden na een kleine navigatie foutje. Via Dunzweiler door Breitenbach naar Osterbrücken, maar helaas eerst ook nog Langenbach (wel een mooie omweg). Om dan via Ostertalbahnlinie bij het Johanneshof in Oberkirchen uit te komen.

Dag 6 04-04

Vanuit Oberkirchen naar Eisen, 26 km. Via Freisen langs Eitzweiler, Wolfersweiler via Türkismühle (waar Lumpi helaas afscheid heeft moeten nemen om dat hij nauwelijks nog de heuvels op kwam door een oude verwonding aan zijn linker achterpoot). Door het Natuurpark Saar-Hunsrück waar we een groot stuk om hebben gelopen door het bos maar minder drastisch als dag 5. Naar Haus Hanne in Eisen. (waar zelfs geen wc papier was, en we nog eens 4km in totaal konden afleggen om met een volle maag in ons bed te belanden.)

Dag 7 05-04

Eisen - Weiskirchen, 33km. Via Schwarzenbach langs de Hochwaldbahn richting Otzenhausen en dan via de Talsperre bij Nonnweiler Bierfeld langs Wadrill, Morscholz, Konfeld naar Hotel Schinderhannes in Weiskirchen..

Dag 8 06-04

Weiskirchen - Saarhölzbach, 24km. Via Waldhölzbach een Stuk langs 'der Eichenlaubstraße'. Richting Scheiden en door Britten en dans langs de rivier de Saarhölzbach naar het het hotel Kappelt in Saarhölzbach.

Dag 9 07-04

Saarhölzbach - Remich, 27km. Langs de rivier de Saar naar Taben-Rodt om via Freudenburg, Kollesleuken, Kirf, Beuren uiteindelijk via Kreuzweiler in Remich uit te komen waar we overnachten in het hotel ''des Cygnes'' aan de Mosel.

Dag 10 08-04

Remich - Hellendorf, 23km. Vanuit Remich langs de Mosel naar Kiesseen langs Besch naar Perl, Oberperl naar Eft en het aangrenzende dorpje Hellendorf waar we overnachten in het Hotel Sonnenhof.

Dag 11 09-04

Hellendorf - Hemmersdorf, 27km. Vanuit Hellendorf richting Wehingen naar Wellingen en de grens met Frankrijk over om even later via Biringen en Oberesch Duitsland weer binnen te gaan. Langs Bourg Esch naar Schwerdorff en dan langs de Nied naar Hemmesdorf naar Hotel Gellenberg.

Het is tot dusver een heerlijke wandeling, langs en door de velden en bossen over de heuvels, door de dalen, over geasfalteerde wegen, bospaden bestrooid met te grote stenen (waldwegen-verbesserung), door de diepe blubber, over beekjes en door dicht struikgewas. Het is geweldig om de omgeving stukje bij beetje te zien veranderen van naaldbossen in loofbossen of gemengd, afgewisseld door de velden en akkers met af en toe een kleine (of wat groter) gehuchten, waar je volgens mij, nooit iemand tegenkomt en je op een willekeurig tijdstip een kanon kan afschieten zonder dat er ook maar een mens op reageert. Echt alle plekken, of het nu door de week is of in het weekeinde (van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat) er is niemand op straat.. ok bijna niemand... afgezien van die ene bewoner die aan zijn auto klungelt, of op zaterdag middag zijn schuur wast. Alles lijkt eigenlijk constant gesloten te zijn als je eigenlijk trek hebt in een kop koffie of een broodje. Misschien heeft het ook te maken met het feit dat het eerste stuk ook niet het meest toeristische gedeelte van het Saarland is... maar het begint er sterk op te lijken dat het overal het geval is en dat ben ik niet gewend ben en had ik ook niet echt verwacht. 's ochtends vertrekken de meesten al om een uurtje of zeven massaal in bussen naar de grotere steden.

Natuurlijk zijn we hier niet om de winkels te bekijken (als ze er al überhaupt zijn) uiteindelijk willen we zo veel mogelijk over of langs de grens van het Saarland lopen wat tot dus ver aardig lukt. Toch gaan we af en toe de mist in om dat de kaarten niet lijken te kloppen wegen die er opstaan zijn er niet en visa versa. Of sterker nog, nieuwe bruggen staan niet op de kaart, zoals bij Eft het geval was. Of bruggen die juist niet meer bestaan die nog steeds op de kaart staan, zoals bij de brug bij Oberesch die in 1945 is en totaal overgroeid met mos en bomen. Hierdoor komen we steeds weer nieuwe uitdagingen tegen, of komen we juist ergens anders uit dan gepland om dat wegen zoals al eerder gezegd niet meer bestaan of misschien wel nooit bestaan hebben. Met wat moeite door middel van een kompas en het observeren van heuvels en bossen en in sommige gevallen aan de hand van het tom tom navigatie weer onze locatie weten te vinden op de kaart. Het liefste zo ik een klaag brief naar de makers van de kaart sturen vanwege het niet kloppen van de kaarten.... maar toch zou ik ze ook willen bedanken zonder hun handen we geen talloze kilometers omgelopen en vele avonturen moeten missen en natuurlijk respect voor de creativiteit.... 'Ach, kijk hier is nog een leuk leeg stukje, weet je wat laten we er wat wegen in tekenen... dat ziet er leuker uit”.

Over het algemeen is het weer tot noch to erg vriendelijk voor ons geweest. De eerste dag 17 graden...heerlijk briesje en volle zon. De dagen er na werden alleen maar kouder hoewel we niet veel hoger zijn geweest dan 620m. Ook daar is niks mis mee, en eigenlijk best prettig om bij 7-12 graden rond te lopen.... De weersverwachtingen werden wel met de dacht slechter en eigenlijk voorspellen ze al een week lang flinke regen en vorst. Ja we hebben regen gehad met een harde ijzige koude bries, gelukkig maar een dag, natuurlijk wel weer op de dag van de langste afstand (nar Weiskirchen) De rest was niet meer dan natte lucht en is de benaming regen niet waard. Ook van uit Hellendorf was het weer niet al te best 95% kans op regen en ja het heeft zeker dat percentage gehaald.... gelukkig kon ik mijn poncho voor de tweede keer uit proberen en passerende honden de schrik van hun leven geven.... Ik heb geen hekel aan regen maar wordt lever gewoon niet nat en daarbij blijf je maar de druppels van je lens afvegen als je een foto wilt maken. Dan toch liever de kou en 15cm sneeuw zoals van Saarhölzbach naar Remich.

Dat was echt heerlijk wakker worden... in een witte wereld... en dan lekker uren lang door de bossen en de velden luisteren naar he kraken van de sneeuw onder je voeten... en alleen onze voetstappen op die plek in de bossen het witte dekentje hebben aangetast. Net een droom wereld zoals de wereld er bij lag, zo stil geen geluid van verkeer slecht dat van onze voeten in de sneeuw het ademen en het geluid van de sneeuw dat van de takken valt. Die dag had echt van mij 48 uur mogen duren, maar wel met een beetje meer zon en een plek waar warme chocolade of koffie te verkrijgen is. Het was wel koud, te koud om langer dan 5 á 10 minuten te pauzeren... Natuurlijk kom je tegen de middag in het eerste dorpje ten is alles gesloten of failliet... gelukkig hadden we het geluk een vriendelijke eigenaar van een winkel in Freudenburg te treffen die, ondanks dat hij ging sluiten ons binnen liet en voorzag van koffie en ons een grote koek gaf.

Ik blijf ervan overtuigt dat je altijd wel goede mensen tegenkomt die een helpende hand toe willen steken... je komt meestal de juiste mensen tegen.... als je er voor open stelt. We hebben genoeg leuke ontmoetingen gehad, voornamelijk gepensioneerde mannen van een jaar of 80 die heerlijke verhalen vertellen... waar ik over het algemeen maar weinig van mee krijg om dat het dialect echt te heftig is dat zelfs Gareth het haast niet meer kan volgen (en hij woont al 24 jaar in het Duitse Saarland) Toch weten deze mensen nuttige informatie te geven voor het boek dat er moet gaan komen over het grensgebied....

Hopelijk vind ik morgen nog en uurtje of wat om hier meer aan te vullen met tekst en plaatjes..